Ayrılık vakti

     İlk görüşte aşk değildi bizimki. Hatta ben onu sevmemiştim bile. Görücü usulü gibi bir şeydi. Hayatıma girecek birini arıyordum. Tabi ki aradığım özellikler de vardı. Benim hızıma yetişebilmeliydi mesela. O yüzden benim gibi genç olmalıydı. En iyi özelliklere sahip olmalıydı. İki gün sonra ondan sıkılmam için bir bahane bulamamalıydım. Bakınırken önce biriyle göz göze geldik. Allah'ım o nasıl bişeydi öyle. Ona sahip olsam başkasını görmezdi gözüm. Olmaz dedim hemen babam. Siz ayrı dünyaların insanlarısınız. "Ama" demeye bile fırsatım olmadı. Hemen uzaklaştırdılar beni ordan. Ablam başka birini gösterdi. Benim gözümse hala ondan başkasını görmüyordu. Ablam "bak bu tam senlik" dedi. Özelliklerini sayıyor bana ne kadar uygun olduğundan bahsediyordu. Bense her şeyi boşvermiştim. Madem istediğime sahip olamıyordum diğerlerinin bir önemi yoktu. "Olsun mu??" dedi. "Olur" dedim. İşte benim bilgisayarımla birlikteliğim böyle başladı. İnişler ve çıkışlarla nerdeyse iki yıl geçirdik. Ben onu hiç sevemedim. O da anladı bunu. Sürekli başıma bela oldu.

     Veee ayrılık kararı aldık. Mahkeme bizi tek celsede boşadı. Bu da bizim birlikte olduğumuz son gün. Yarın kargoyla önce eve gidecek. Babam götürecek iade etmeye. Tamam anlaşamıyorduk ama yine de ayrılığa dayanamayacağım sanırım.

     Bir süre yalnız kalmayı düşünüyorum. Bu ilişki beni çok yıprattı. Belki hayatıma yeni birileri girer ama uzun süreli bir ilişkiye iki ay kadar sonra başlayabileceğim. Bu sefer görücü usulü olmayacak ama. İlk görüşte aşk olacak. Sonra onu bir ömür seveceğim. O da bana hiç sorun çıkarmayacak. Şimdiden bunu hissedebiliyorum.

     Bilgisayarımla olan ilişkime burda son verirken sizlere de kocaman sevgilerimi gönderiyorum. Bir daha ne zaman görüşürüz kim bilir. O vakte kadar kendinize iyi davranın...