Neden ayrıldınız diyenlere; Başlamaması gerekirdi...

      İnsanlar ne kadar meraklı öyle değil mi?? Nerden mi çıkardım şimdi bunu?? Çünkü üstünden aylar geçmiş olmasına rağmen hala eski sevgilimi soranlar var.

       1.80 boylarında, 72 kilo civarında, sarışın desen değil, kumral desen hiç değil, beyaz üniformalı yakışıklı sevgilimle bir yıl sürmüş ve çokta güzel ilerleyen ilişkimiz neden bitmişti ki acaba?? Ben onlara "hiç başlamaması gereken bir ilişkiydi" desem beni anlamazlardı ki. İnsan biteceğini bile bile bir ilişkiye başlar mı?? Eğer amacı gönül eğlendirmek ya da vakit geçirmekse başlar ama ben başlamazdım. Peki bu ilişkiye neden mi başladım. Çünkü "dişi şeytan"ın başıma ördüğü çorabı temizlemem gerekiyordu. Murat'la benim aramda bişey olduğuna dair bir dedikodu atmıştı ortaya ve bu işten kurtulmak için o an karşıma çıkan ilk dala tutundum. Düşünmüştüm ki eğer bir sevgilim olursa onunla aramda bir şey olmadığını anlarlar. Haa bunu yaparken eski sevgilimi kullandım mı?? Tabi ki hayır. Çünkü ondan gerçekten hoşlanıyordum. Yakışıklıydı, anlayışlıydı, ilgiliydi gibi gibi gibi. Ve bunların ötesinde ona karşı tarif edemediğim bir duygu daha vardı ki ben ona "hayır diyememe" ya da "karşı koyamama" duygusu diyorum. Garip bi şekilde bende üstünlüğü vardı yani. Belki bir ümit her şey yolunda gider ve benim yüzümü kara çıkartırdı.

      Her neyse yaklaşık bir yıl sürdü. Belki daha da ileriye giderdi. Yine de bir yerde son bulacağını biliyordum. Biz farklı dünyaların insanlarıydık. En basitinden onun dinlediği müziklerle benimki arasında dağlar kadar fark vardı. Ya da onun hayata bakışıyla benimki çok farklıydı. Benim mütavazılığımın yanında onun kendini beğenmişliği kapışırdı. Bunları çoğaltmak mümkün.

      Vee herkesin merak ettiği ama kimsenin bilmediği konu neden ayrıldık?? Aslında biz hiç ayrılmadık. İkimizde bitti demedi bu ilişkide. Sadece tartıştık. Küçük bir tartışmaydı. Sessiz geçen bir günün ardından beni aradığında acile gidiyordum. Onun yüzünden hastalandığımı düşünüp benimle ilgilenmeye çalıştı. Belki de acıdı. Onunla alakalı değildi. Üzüldüm mü?? Tabi ki üzülmüştüm ama hiçbir erkek için kendimi paralamadım. Onun için de yapmazdım. Günler geçip gitti. Beni tek arayış nedeni hastalığımın ne durumda olduğunu öğrenmekti. Belki de bunu bahane ediyordu, bilemiyorum. Her konuşmamızda hiç ayrılmamış gibi, hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya çalışıyordu. Oysa bir şey olmuştu ve beklediğim küçük bir özürdü. Hatalı olduğunu kabul etmeliydi ki bir daha yapmasın. Ne ben gururumu çiğneyebildim ne de o hatasını kabullendi. Üstelik hatalı olduğunu bildiği halde yapmadı.

      Yeri geldi arkadaşlarımdan kıskandı. Hatta çekinmedi bunu açık açıkta söyledi. Beni kızdırmak için elinden gelen her şeyi yaptı. Sonra bunu kıskançlıktan yaptığını açıkladı. Oysa benim istediğim bunlar değildi. Küçük bir özür yeterliydi benim için.

     O bana mesaj atmadan ben ona tek bir mesaj atmadım. Defalarca aramasına rağmen ben bir kez bile aramadım. Böyle de inatçıydım işte. Şimdi hala konuşuyoruz. Benim için normal bir arkadaştan farkı yok demeyi çok isterdim ama öyle değil. Her ne kadar ona sıradan bir arkadaşmış gibi davransam da onun her zaman yeri farklı olacak ama en azından o bunu hiç bilmeyecek.

     Arkadaşlarım onunla neden konuştuğumu da merak ediyor. Malesef ki bu sorunun bir cevabı yok. Şimdiye kadar (Mustafa hariç) hiç kimseyle arkadaşlığımı bozmadım. Bunu dişi şeytan da dahil. Bana bir zararı yok. O benimle konuştuğu sürece konuşuyor konuşmadığı zaman hiç ilgilenmiyorum. Haa ilerde bir gün hayatıma biri girdiğinde bu durum devam eder mi?? Hayır etmez.. Zaten böyle bir durumdan ona bahsettiğimde kendisi bırakır aramayı.

      Sonuç olarak başlamaması gereken ama başlayan, bitmesi gereken ama bitmeyen, güzel güzel ilerlerken bir anda alt üst olan, yarım kalmış bir ilişki var elimde. Şimdi ben bu durumu bana o soruyu soranlara anlatsam her kafadan bir ses çıkacak ki ben böyle bir şey istemiyorum. Ben kararımı verdim sonuçta. Kim ne derse desin umrumda olmayacak. En iyisi ne onlar konuşup çenelerini yorsunlar, ne de ben dinleyip kafamı yorayım.