Hayat Devam Ediyor

     En büyük korkun ne diye sorsalar hiç düşünmeden "aldatılmak" derim. Bence bir kadının başına gelebilecek en büyük felaket aldatılmaktır. Düşünsenize hayatınızı adadığınız insan bir başkasını size tercih ediyor. Muhakkak sizde bulamadığı bir şeyi başkasında buluyor ki ona gidiyor. Belki sevgi belki şevkat belki de şehvet. Ne olduğu çok da önemli değil aslında. Aldatılmak demek sizin bir eksiğinizi bir başkasının tamamlayabiliyor olması demek. Ne acı bunu öğrenen kadın için.

     Ben inancım gereği çektirilen hiç bir acının kimsenin yanına kalmayacağını düşünüyorum. Bu nedenle Kimsenin birbirini üzmeyeceği doğa üstü bir ütopya kurar ve burada herkesin birbirine denk olduğu çiftler hayal ederim. Benim ütopyamda acı, ihanet, yalan gibi kötü şeylere yer yoktur. İmkansız biliyorum ama henüz hayal kurmak bedavayken bunu neden değerlendirmeyeyim ki.

     Bugün arkadaşlarım geldi. 6 yıllık sevgilisi tarafından aldatılan arkadaşım. Her zamanki gibi polyannacılık yaptım ve "en azından evlendikten sonra olmadı" dedim. Haksız mıyım evlenmiş birinin aldatılması daha ağır değil mi? Hele bir de ortada çocuk varsa. Sonra düşündüm düşündüm ve düşündüm. Moralim bozuldu arkadaşımın o halini görünce. Yalnız olduğuma sevindim. Sonra kitap okudum. Kitaptaki karı koca o kadar aşıktılar ki neden ben hala yalnızım diye üzüldüm ve sonuç olarak psikolojim bozuldu. Eskiden de pek normal olduğum söylenemez aslında. Neyse işte bu ani ruhsal değişikliklerimi yazarak üstümden atmak istedim. Oldu mu bakiyim valla oldu :))