Günümü baltalamasan olmazdı di mi??

     Eski sevgilimin günümü sabote etmesini saymazsak hayatımdaki en güzel günlerden birini geçirdim arkadaşlarımla. Beyefendinin nerden aklına geldiysem mesaj attı yine. Güzel bir gün geçirdiğimi sezdi heralde. Yetmezmiş gibi gece üçte uykumdan uyandırdı. Sakin olayım bişey demeyeyim dedim ama dayanamadım. Arkadaşımın arkadaşıyla (erkek) konuşuyorum diye kıskanmaya kalkışınca sinirlendim. Bir de beni tanımıyomuş gibi konuşmaz mı deliriyorum. Eee neymiş ben iyi niyetle yaklaşırmışım ama karşımdaki öyle olmayabilirmiş. Erkekler durduk yere bir kıza mesaj atmazmış. Bir aya kalmaz beni sevdiğini söylermiş. Bla bla blaaa. "Sana ne??? Sen kim oluyosun ki??? Hala ne diye benim hayatıma karışıyosun???

    Ewet bu sefer içimde sakladığım her şeyi söylemeyi başardım. "Napmaya çalışıyosun sen" dedim. Sabrım kalmamıştı artık. "Bir senedir bana yaptıklarına bir bak. Ben senin için neler yaptım. Kendin biliyosun." Onun için yaptıklarımı o çok iyi biliyo zaten. "Canın istedi gittin. Özledin geri geldin. Ayrıldık, barıştık, tekrar ayrıldık, tekrar barıştık. Sen her seferinde pişmanlıklarla geldin. Ben her seferinde seni affettim. Şimdi bitti ama hala beni bırakmıyosun. Hayatımı yaşamama izin vermiyosun." Vayy be ne konuşmuşum öyle :P Dur daha bitmedi. "Bak bana bişey söyle. De ki Pire ben seni sevmiyorum seninle konuşmak istemiyorum. Tamam derim benim için sıkıntı yok. Hep ilk mesajı atan sen oldun zaten. Ben seni bir kere bile rahatsız etmedim. Seni deli merak ettiğimde bile napıyosun diye sormadım. Yine sormam. Seni hiç tanımamış gibi davranabilirim. Ya da de ki Pire arkadaş olalım. Eyvallah derim. Eski dersane arkadaşı olarakta kalabilirim. Canın sıkılır dertleşecek birini ararsın dinlerim." Bilisiniz ki çok iyi dinleyiciyimdir :P "Ama böyle davranma olur mu. Arkadaşımın arkadaşıyla on dakika konuştum diye yaptığına bak." Burda afilisinden bir itiraf geldi. Kıskanmış beni beyefendi. Haklı olduğumu kabul etti. Yanlış yaptığını söyledi. Tabi bunun benim için pek bir önemi olmadı o ayrı bir konu. Eskişehire gelecekmiş yanıma öyle söyledi ama ben inanmadım. Söyleyeceklerim daha bitmemişti. İçim kalmasını istemiyordum artık. Tüm zehrimi boşaltıp rahatlamalıydım. Benim içim içimi yiyeceğine o rahatsız olsun dedim. " Ben senden sonra kaç kişiyi reddettim biliyo musun sen?? Şu bir ayda bile kaç kişiye "hayır" dedim haberin var mı?? Sen kalkmış biriyle 10 dk konuştuğumu öğrendin diye gecenin bu vaktinde benim uykumun içine ettin." dedim ve sustum. Konuşmaya devam edersem kalbini kıracaktım çünkü. Her şeye rağmen  onun üzülmesini istemedim. Sadece benden uzak olmasını istiyordum. Telefonu kapattığımda saat 3'e geliyordu. Yaklaşık bir saat konuşmuştuk. Bütün uykum kaçmıştı. Saatlerce etrafı seyredip "keşke şunu da söyleseydim, bunu da söyleseydim" diyip durdum. Hala içimde kalmış bazı şeyler demek ki.

    Dün akşam üzeri tekrar mesaj attı. "Konuşabilir miyiz?" diye. Konuşmadık. Tekrar konuşacak ne gücüm vardı ne cesaretim. Üstelik herkes evdeydi ona vakit ayıramazdım. Ben cevap vermedim, o da aramadı. Öylece kaldı konuşma.

    Benim hayatım ne kadar garip bir hal aldı öyle. Bir gün tek mesaj gelmiyo, ertesi gün mesaj yazmaktan başka bir şeye vakit bulamıyorum. Ya da bazen hiç arayan soranım olmuyo bazen telefon elimden düşmüyor. Haftalarca evden çıkmadığım günler oluyor, her Allah'ın günü gezdiğim vakitlerde. Orta yolu bulamayacağım sanırım. Hayatımda kendimi yansıtıyor işte. ya HEP ya HİÇ..