Farkım ne ki acep??

   
     Allah Aşkına kuzum benim neyim farklı. İki elim, iki ayağım, iki gözüm bir burnum hatta iki tane de burun deliğim var. Normal bir insanım yani. Kız-erkek, yakın-uzak, eski-yeni bütün tanıdıklarım benim farklı olduğumu söylüyor. Tamam farklı olmak güzel birşey. Her zaman böyle düşünmüşümdür ama çok sık tekrarlandığında moral bozucu olabiliyor.

    Bediş, kendisi en yakın arkadaşlarımdan biridir, benim farklı olduğumu söyler sık sık. "Nasıl farklı??" diye sorarım, cevap yok.

    Murat, ( abim, kardeşim, dostum, düşmanım, en çok güvendiğim insan, en sevdiğim aynı zamanda en nefret ettiğim kişi) de bana sürekli farklı olduğumu söyler. Ben farklı olduğum için güvenirmiş bana. Burdan ona seslenmek istiyorum "Sende benim için farklısın ;)"

    Halil, nam-ı diyar eski sevgilim, bir sene boyunca bana farklı olduğumu söyledi durdu. Tanıdığı herkesten farklıymışım. Sanırım bu yüzden bana eziyet etmeye devam ediyor.

    Yunus, Murat'ın arkadaşı, üç gündür tanıyor daha. O da başladı sen çok farklı birisin demeye. Kime göre neye göre farklıyım??

    Gülseren Teyze, işyerinde tanıdığım bir kadın. Doğru dürüst muhabbetimiz yok aslında. Bir gün yanına oturdum, laf arasında o da yapıştırdı. "Sen diğer kızlar gibi değilsin." Nasılım dedim. "Farklısın kendini belli ediyorsun." dedi. Ne demek istediğini anlamadım. Daha fazla da soru soramadım. Kaldı öyle.

Farkımız fark yaratmak derdim. Farkımı ortaya koymuş oldum. Dikkat çekmeyi sevmem ama bu sıradan olacağım anlamına da gelmemeli. Yine de farklı olduğumu içinizde saklasanız daha iyiydi :))