Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik.

     Murat'ı bilmeyeniniz var mı hala bilmiyorum. Kısaca özetlemek gerekirse Murat benim üniversite birinci sınıfta tanıdığım, Neredeyse her bir haltını bildiğim ve bir zamanlar çok çok çokkkk güvendiğim bir arkadaşımdı. İyi kötü bir sürü şey atlattık birlikte. Yapmadığımız delilik kalmadı. Çok korudum kolladım. Hep yanında oldum. Sonra Murat bir kızla tanıştı. "Ben bir kız için dostumu satmam." diyen insanın bana yapmadığı eziyeti bırakmadı. Ben onu battığı çukurdan çıkarmaya çalışırken o beni hep tersledi, yanlış anladı, işine karışmakla suçladı. Sonunda ne oldu biliyor musunuz, ben Murat'ı hayatımdan çıkarınca onun için kıymetli oluverdim.

     Bu ara onda garip bir hal sezmeye başladım. Hiç yapmadığı şeyler yapmaya, hayatta söylemez dediğim şeyler işitmeye başladım. İlk bombayı yaklaşık iki ay önce patlattı. İzmir'e gardiyanlık için mülakatlara gittiğimde Murat'ın annesi, babası, ablası ve bazı bir kaç akrabasıyla tanışmıştım. Tabi bu olay ikinci sınıfın başında olmuştu. Geçenlerde durup dururken bu olayı açtı. Sonra lafı babasına getirdi. Ve sanki o an aklına gelmiş gibi " Babamla konuştuk geçenlerde" dedi. Ee dedim. Acaba şimdi ne yumurtlayacak diye merakla bekliyorum. "Seni ilk gördüğünde işte bu gelinim demiş. Yakıştırmış bizi. Ona kalsa gelip isteyecek hemen seni." Ben bu lafın üstüne küçük çaplı bir şok geçirdim. Önce bir şey diyemedim tabi. Sonra da dalga geçtim. "Ben seni almam olum." falan diye. Tabi daha sonra bu lafların devamı gelmeye başladı. "Sen bi zamanlar bana şarkı söylüyodun di mi?" "Zengin olsan alırım seni." "Sen varsın ya" " Sen bana bakarsın" gibi gibi gibi. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün. En son bugün yine beni aradı. Aramıyorum diye şikayet falan etti. Geçenlerde babası beni aramıştı, onu öğrenmiş. Ne konuştunuz diye sordu. Tabi ki söylemedim ne konuştuğumuzu. Sonra konu döndü dolaştı yine aynı muhabbete geldi. "Öğretmen olunca sözüm olsun alcam seni" dedi. İçimden etmediğim küfür kalmadı. Beni alacakmış. BU olanlardan sonra benimle bu şekilde konuşman bile hata. Sinirlendim. Saçmaladığını bu şekilde konuşmamasını söyledim. Belki şaka belki değil çok rahatsız oldum bu tavrından. O tabi ki yaptığından vazgeçmedi. Tekrar arayacağını söyleyip kapattı telefonu. Bende sinir krizi geçirmeye devam ettim. Arkadaşıma söyledim. Her şeyi bilen bir o var zaten. Geçici bir durum diye yorumladı. Sadece üç ay sonra mezun olup gideceğimizi bir daha karşılaşmayacağımızı söyledi de içim biraz rahatladı. Bu durumun bende farkındayım. Buradan gittikten sonra onu bir daha görmeyeceğimi bende biliyorum ama insanın bazen başka birinden duymaya ihtiyacı oluyor.

    Neyse kısaca Murat'la ipler koptu kopacak ama o hala bir yerlerden düğüm atma derdinde. Ama bunu yaparken beni daha fazla uzaklaştırdığının farkında bile değil. Artık hakkımızda hayırlısı.