Kürkçü dükkanı..

     İşte geldim burdayım ben bu işte ustayım. Bayram bu sefer biraz erken bitti benim için. Yine çok güzel iki gün geçirdim. Yeni yeni insanlarla tanıştım. İlerde çocuklarıma anlatacağım çok güzel maceralar yaşadım. Allah'ım hayatımın en güzel yıllarını üniversitede geçiriyorum sanırım.

     Ben geçmişi özleyen geleceğe hasret çeken kişilerden hiç olamadım. Bugünümü hep en güzel günüm gibi yaşamaya çalıştım. Bir saniye önce sinirden köpürürken bir saniye sonra hiç birşey olmamış gibi gülümseyebildim. Bayramda da buna benzer vakitlerim çok oldu. Ablam her zamanki gibi yapacağını yaptı. Arkadaşım varmış yokmuş önemli değildi onun için. Her zaman ki kaba üsbubuyla beni rencide etmeye devam etti. Kendimden nefret ettirmeye çalışıyormuşum ve son iki aydır çok başarılıymışım. Öyle söyledi hanfendi. Sen 20 senedir bayrak taşıyosun ona ne demeli. Neyse her şeye rağmen kardeşiz. Böyle düşünerek ona olan öfkemi katmerlemek istemiyorum. Onunla yaşadığım her şeyi Denizli'de bırakıp Eskişehir'e, evime, yurduma, en güzel günlerimin ve en kötü anlarımın geçtiği, yine sevgimin bir gram eksilmediği bu şehre geri döndüm.

     Bu bayram arkadaşlarımla buluşmadım. Ben geldiğimi haber veremedim. Hani onlarda merak edip sormadı zaten. Giderken "gidiyorum" diye mesaj attım o kadar. Sanırım artık insanlara değerinden fazla değer vermekten vazgeçtim lazım.

     Bir de eski sevgili vak'ası oldu. Her zaman ki gibi bayram mesajı ile başladı konuşma. Ertesi gün arayıp beni evden almak istediğini söyledi ama ben o sırada Denizli sınırlarından çok uzaktaydım. Kusura bakma eski sevgili kader bile buluşmamızı istemiyor. Kabullen artık bu durumu.

     İşte sizlerden ayrı geçen bir hafta da böyleydi.