Nokta.

     İlkokulda benimle aynı sınıfta ki bazı çocuklar (ki dikkatinizi çekmek isterim ben onlara arkadaşım demiyorum.) işte onlar sırf parası olduğu için bazı çocuklarla arkadaşlık ederlerdi. Sevmezlerdi parası olan kişiyi biliyorum. Mesela o gün parası olmazsa yanında durdurmaz oyunlarına sohbetlerine dahil etmezlerdi. Hepsinden nefret ederdim. Para yedirenden de parası için arkadaşlık edenden de. Birbirlerinin gerçek dostu değillerdi çünkü.

      İşte ben dün bir zamanlar gerçekten dostum olan kişinin artık öyle olmadığını fark ettim. Bizimkisi sadece çıkar ilişkisine dönmüştü. Ve bunu anladığım an kararını verdim. Artık bizim dostluğumuz kangren olmuş bir kol gibiydi ve geri kalanın hayatına devam edebilmesi için o kolun kesilmesi kaçınılmazdı. 

      Eğer aklıma bir şeyi koymuşsam bunun geri dönüşü olmaz artık bende. İşte bende uzun zamandır beynimi kemiren bu düşüncemi karar verdiğim an gidip kendisine söyledim. Her filmin her kitabın sonunda karşımıza çıkan o kaçınılmaz SON yazısı bizim hayatımızda da burda noktayı koydu. 

     Kötü ayrılmadık tabi ki. Hala konuşmaya selam vermeye devam ediyoruz AMA hiç bir zaman eskisi gibi olamayacağımız da acı bir gerçek işte...